คุณสมบัติของโพลีเมอร์ – คุณสมบัติ PVDF และ PVF

PVDF ต้านทานสารเคมีอินทรีย์และอนินทรีย์ส่วนใหญ่ รวมถึงตัวทำละลายคลอรีนโพลี (ไวนิลฟลูออไรด์) เป็นโพลีเมอร์กึ่งผลึกที่มีโครงสร้างระนาบและซิกแซกระดับความเป็นผลึกอาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่ 20 ถึง 60% และเป็นหน้าที่ของโครงสร้างข้อบกพร่อง

​

คุณสมบัติ PVDF

โพลีไวนิลิดีนฟลูออไรด์เป็นโพลีเมอร์กึ่งผลึก (ความเป็นผลึก 35e70%) ที่มีสายโซ่ซิกแซกขยายออกไป การเติม VDF จากหัวถึงหางมีอิทธิพลเหนือกว่า แต่มีข้อบกพร่องตั้งแต่หัวจรดเท้าหรือหางถึงหางที่ส่งผลต่อความเป็นผลึกและคุณสมบัติของ PVDF

PVDF มีช่วงการเปลี่ยนภาพหลายครั้งและความหนาแน่นจะเปลี่ยนแปลงไปในแต่ละสถานะโพลีมอร์ฟมีสถานะที่เสนอที่รู้จักกันดีสี่สถานะ โดยมีชื่อว่า a, b, g และ dระยะที่พบบ่อยที่สุดคือ a-PVDF ซึ่งแสดงการเปลี่ยนแปลงที่ 70 C (g), 38 C(b), 50 C (a”) และ 100 C (a')

PVDF ต้านทานสารเคมีอินทรีย์และอนินทรีย์ส่วนใหญ่ รวมถึงตัวทำละลายคลอรีนเบสที่แข็งแกร่ง เอมีน เอสเทอร์ และคีโตนโจมตีเรซินนี้ผลกระทบมีตั้งแต่การบวมไปจนถึงการละลายอย่างสมบูรณ์ในตัวทำละลายเหล่านี้ ขึ้นอยู่กับสภาวะPVDF แสดงความเข้ากันได้กับโพลีเมอร์หลายชนิดได้มีการพัฒนาส่วนผสมที่มีประโยชน์ในเชิงพาณิชย์กับอะคริลิกและเมทาอะคริลิก

PVDF เช่นเดียวกับ ETFE เชื่อมขวางได้อย่างง่ายดายอันเป็นผลมาจากการสัมผัสกับรังสีการแผ่รังสี (รังสีแกมมา) มีผลเพียงเล็กน้อยต่อคุณสมบัติทางกลของ PVDF

คุณสมบัติ PVF

โพลี (ไวนิลฟลูออไรด์) เป็นโพลีเมอร์กึ่งผลึกที่มีโครงสร้างระนาบและซิกแซกระดับความเป็นผลึกอาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่ 20 ถึง 60% และเป็นหน้าที่ของโครงสร้างข้อบกพร่องPVF เชิงพาณิชย์เป็นแบบไม่มีปฏิกิริยา มีการเชื่อมโยงแบบตัวต่อตัวประมาณ 12% และแสดงจุดหลอมเหลวสูงสุดประมาณ 190 C

PVF แสดงการเปลี่ยนแปลงหลายครั้งใต้อุณหภูมิหลอมเหลวTg ล่างเกิดขึ้นที่ 15 ถึง 20 C และ Tg บนอยู่ในช่วง 40e50 Cมีรายงานการเปลี่ยนแปลงอีกสองครั้งที่ 80 C และ 150 C

PVF มีความสามารถในการละลายต่ำในตัวทำละลายทั้งหมดที่มีอุณหภูมิต่ำกว่า 100 C โพลีเมอร์ที่มีความสามารถในการละลายสูงกว่าได้เตรียมโดยใช้ตัวดัดแปลงโพลีเมอไรเซชัน 2 โพรพานอล 0.1% และแสดงคุณลักษณะในสารละลาย N,N-ไดเมทิลฟอร์มาไมด์ที่มี 0.1 N LiBrMn อยู่ระหว่าง 76,000 ถึง 234,000 (ออสโมเมตรี) และ Ms ตั้งแต่ 143,000 ถึง 654,000 (ความเร็วการตกตะกอน)

PVF ที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูงได้รับการรายงานว่าสลายตัวในบรรยากาศเฉื่อย โดยมีการสูญเสีย HF และความแตกแยกของกระดูกสันหลังเกิดขึ้นพร้อมกันที่ประมาณ 450 C ในอากาศ การสูญเสีย HF เกิดขึ้นที่ประมาณ 350 C ตามด้วยการสูญเสีย HF และความแตกแยกของกระดูกสันหลังประมาณ 450 C

PVF มีความโปร่งใสต่อการแผ่รังสีในรังสียูวี บริเวณที่มองเห็นได้ และบริเวณอินฟราเรดใกล้ โดยส่งรังสี 90% จาก 350 ถึง 2500 นาโนเมตรPVF จะเปราะเมื่อสัมผัสกับรังสีลำแสงอิเล็กตรอนที่ 1,000 Mrad แต่ต้านทานการสลายในปริมาณที่ต่ำกว่าโดยคงความแข็งแกร่งไว้ที่ 32 Mrad ในขณะที่ PTFE จะลดลงที่ 0.2 Mrad

อุณหภูมิที่ติดไฟได้เองของฟิล์ม PVF คือ 390 C ดัชนีออกซิเจนจำกัด (LOI) สำหรับ PVF คือ 22.6%HF และส่วนผสมของไฮโดรคาร์บอนอะโรมาติกและอะลิฟาติกถูกสร้างขึ้นจากการย่อยสลายด้วยความร้อนของ PVF